Kendime söyleyecek yalanım kalmadı; dardayım. Bir çığlıktayım, bir kesikteyim; ama derin. İçinden
çıkılamayan hesapların, sorgu zamanlarının, idrak zorluklarının eşiğinde
aslında hep başkalarının asfaltlarına yapışmalardayım. Bir çift gözde, riyakâr
yürekteyim. Böyleyim.
Yanlış noktalama işaretlerinde soluklanıyorum konuşurken. Bu
yüzden öldürüyorum tüm kuşları, daha uçmayı öğrenemeden. Belki de sesim düzgün
ulaşamamıştır sana, yankılanırken.
Kapana kısıldım, düğüm oldu parmaklarım. Tepetaklak oldu hikayeler
kahramanları birbirine karıştırdım.
Beyaz atlı, kırmızı başlıklı, tahtadan bir kız çocuğuydum
aynada.
Ve seni görmeyi umut ederken, koşamadım başka yollara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder